აერობული ფიზიკური აქტივობა ამსუბუქებს 1 ტიპის მიოტონური დისტროფიის კლინიკურ მიმდინარეობას, მიუხედავად პათოფიზიოლოგიური ცვლილებების ხასიათისა.
მიოტონური დისტროფია ტიპი 1 (MD1) არის რთული ნეირომუსკულური აშლილობა, რომელიც ზღუდავს ზოგად აქტივობას და ხასიათდება ჩონჩხის კუნთების მძიმე ატროფიით, სისუსტით და კარდიორესპირატორული დეფექტებით.
სოციალური იზოლაციისა და მარტოობის ურთიერთობა და დემენციის განვითარება
სოციალური იზოლაცია და მარტოობა ასაკთან დაკავშირებული ჯანმრთელობის სერიოზული პრობლემაა. ეს ორი ტერმინი არ არის სინონიმი: სოციალური იზოლაცია სოციალური ურთიერთქმედების ნაკლებობის ობიექტური მაჩვენებელია, ხოლო მარტოობა არის პაციენტის მიერ მისი სოციალური იზოლაციის სუბიექტური შეფასება. ორივე ფაქტორის გავლენა დემენციაზე, ასაკთან დაკავშირებული კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი პრობლემა, კარგად არ არის გასაგები და არსებული მტკიცებულებები ურთიერთსაწინააღმდეგოა. ავტორები ცდილობდნენ ცალკე შეეფასებინათ სოციალური დეპრივაციისა და მარტოობის გავლენა დემენციის შემდგომ განვითარებაზე, ასევე გაეგოთ ამ ეფექტის შესაძლო ნეირობიოლოგიური მექანიზმები.
აერობული ფიზიკური აქტივობა ამსუბუქებს 1 ტიპის მიოტონური დისტროფიის კლინიკურ მიმდინარეობას, მიუხედავად პათოფიზიოლოგიური ცვლილებების ხასიათისა.
მიოტონური დისტროფია ტიპი 1 (MD1) არის რთული ნეირომუსკულური აშლილობა, რომელიც ზღუდავს ზოგად აქტივობას და ხასიათდება ჩონჩხის კუნთების მძიმე ატროფიით, სისუსტით და კარდიორესპირატორული დეფექტებით.
ცერებრალური სისხლის ნაკადის დაქვეითება არის კოგნიტური დაქვეითების პროგნოზირება სისხლძარღვთა კოგნიტური უკმარისობის მქონე პაციენტებში
სისხლძარღვთა კოგნიტური უკმარისობის პათოგენეზის ერთ-ერთი შემოთავაზებული მექანიზმი არის ქრონიკული ცერებრალური ჰიპოპერფუზია. კვლევის ავტორებმა გადაწყვიტეს შეესწავლათ კავშირი ცერებრალური სისხლის ნაკადის დონეს (როგორც გლობალურ, ასევე ლობარულ) საწყის ეტაპზე და კოგნიტური დაქვეითების ხარისხს შორის 2 წლის შემდეგ.